விவசாயி 

(வாடிய பயிரைக் கண்டு தற்கொலை செய்து கொண்ட தமிழக விவசாயிக்கான  கவிதை )

தமிழா  ஊருக்கெல்லாம் உணவிட்டவன் நீ 

தண்ணீர் இல்லா பயிரைக்கண்டு உயிர் விட்டவனும் நீயே 

பாலம் பாலமாய் வெடித்துக் கிடந்த நிலம் பார்க்கையில் 

பாழும் மனம் தாங்காமல் உயிரை மாய்த்தவன் 

தலை குனியும் நெற்கதிருக்காக  

தலை குனியா தன்மானம் கொண்டவன் 

பூச்சியைக் கொல்ல வைத்திருந்த மருந்தில் 

பூஜ்ஜியமாய் போனது உன்  வாழ்க்கை  

காசு பணம் சேர்த்து வைக்காம 

கடன சேர்த்து வச்சவன் 

காவிரியை நம்பின நீ 

கார் மேகத்த நம்பலையே 

சற்றே சிந்தியுங்கள் சகோதரர்களே 

சமூக அமைப்பில் எங்கோ கோளாறு 

பணம் பணமாய் பதுக்கி வைத்தவன் -உன் 

பாதம் தொடும் நாள் தொலைவில் இல்லை 

மாறும் இவ்வுலகில் எல்லாம் மாறும் -நல்ல 

மாற்றம் உனக்கானது என்றாகும் 

உன்னை நம்பு ,இந்த மண்ணை நம்பு ,
உழைப்பை நம்பு ,
உலகம் உனது  என்வார்த்தை நம்பு .

       தேவதையின் வருகை                

கங்காரு தன் குட்டியை சுமப்பதைப்போல் 

உன் நினைவினுடனே பயணிக்கிறேன் 

மனதை அழுத்தும் உன் நினைவுகளை 

உள்ளம் அழுதும் உணர்த்தமுடிவதில்லை 

எப்படிச் சொல்வது என் ஆழ் மனதின் இம்சையை 

ஏனெனில் நான் ஒரு அகிம்சைவாதி அல்லவா 

அர்த்தத்துடன் பேசின உன் கண்கள் 

அர்த்தமற்று பேசின உன் வார்த்தைகள் 

நீ வார்த்தையில் சிக்கிகொண்ட போதும் 

நான் வாய்ப்பை நழுவவிட்டவன் 

தொடும் தூரத்தில் நீ இருந்தாய் 

நாகரிகம் நாள் பார்த்தது 

நாள் பார்த்து, நாள் பார்த்து,நாள் கடந்து போனது 

நீ எனக்கில்லை என்றானது 

தேவதைக்கு தூது விடத்தெரியவில்லை எனக்கு 

நீ சொன்னாய் 'சொல்லியிருந்தால் உன் வாசல் வந்திருப்பேன் '

கை நழுவிய பொருள் கண்களில் வந்து போக 

இமைகள் மூட மறுக்கும் 

மனம் மெல்ல மறக்கும் அதற்குள் 

மரணம் வந்து போகும் மீண்டும் மறு ஜென்மம் எடுக்கும் . 

                   விடியல் 

சூரியன்  ஒளிந்துகொள்ளப்போகிறான் 

மலைமுகட்டின் மங்கலான வெளிச்சத்தில் 

கிளைபரப்பி நிற்கிறான் 

இன்னும் சற்று நேரத்தில்இரவு  தொடங்கிவிடும்

முன்பெல்லாம் நிலாவையும்  நட்சத்திரங்களையும்  

ரசித்த கண்கள் சலித்துப் போகின்றன 

நொடிகள் நத்தை என நகர மணித்துளிகள் 

யுகங்கலென காட்சியளிக்க 

சகித்துக்கொள்ள இயலவில்லை 

எத்தனை நேரம் தான் 

உறக்கம் வராத முன்னிரவிலோ அல்லது 

உறக்கம் கலைந்த பின்னிரவிலோ விழித்திருப்பது 

கண்களில் அயர்ச்சி ,தனிமை 

பயமுறுத்தும் இருள் தாங்கமுடிவதில்லை 

அடுத்தநாள் விடியலைக்கான 

ஆவலுடன் காத்திருக்கிறேன் .

           மழை

 
உன்னால் நனைந்தும்
தலை துவட்டாத மரங்கள்

மூழ்கும் என உணர்ந்தும்
சிறுவர்கள் விடும் காகித கப்பல்கள்

நனைந்தும் நனையாத
குடையின் சாரல் சுகம்

உன்னால் முத்துக்கள் பூக்கும் பூக்கள்

இறைவன் வரைந்த வட்ட வட்ட ஓவியம்
குளத்தில் பெய்த உன் ஒரு துளி

கடலில் ஆவியாகி வானம் சென்றாலும்
பூமிக்கு மறவாமல் வந்து செல்லும் விருந்தாளி

கொடுப்பது நீ கொள்வது நாங்கள்
இடைத்தரகர் இல்லாத இலவசம் நீ

நீ பொழிந்தால் இந்த பூமி பூக்காடு
நீ மறுத்தால் இந்த பூமி இடுகாடு

 

         இது என்ன காதல்

பார்க்கும் போது சிரிப்பாள்

பார்வையாலே கொல்வாள்

பேசச்சொல்லி கேட்ப்பாள்
பேசாமல் இரசிப்பாள்

நகங்கள் உரசிக்கொள்ள செய்வாள்
நட்பென்று நகைப்பாள்

சுற்றிச் சுற்றிச் வருவாள்
சுற்றம் என சொல்வாள்

கள்ளில் இல்லை போதை அவள்
கண்ணில் உள்ளது போதை

இதழோர சிரிப்பில் என்
இதயம் தொலையும்

மூச்சு முட்ட காதல்
மூச்சு விட்டதில்லை யாரிடமும்

இரகசியமாய் காதல் என்னை
இரகசியமாய் கொல்ளும்

மொட்டவிழ்த்தால்  உதிர்ந்திடுமென காதல்
மொட்டவிழிக்கவில்லையோ பெண்ணே ?

 

                  வளையல்

              ( ஒரு மகள் தன் தாய்க்கு எழுதும் கவிதை ) 

சில
வாரங்களாக வளையல்
அணிவதில்லை அம்மா

கவரிங் ஒத்துக்கொள்ளாமல்
கறுத்துப்போனது கைகள்

வெறுங்கையுடன்
காண்கையில்
கவலையில் ஆழ்கிறேன்

என்
கல்லூரி கட்டணத்திற்காக
கழட்டப்பட்டது

நான்
வேலைக்குப் போன
முதல் மாத சம்பளத்தில்
அவளுக்கென்று வாங்கிய வளையல்
அணிய மறுக்கிறாள்

அன்பு ஒன்றும் கடனில்லை பெண்ணே என்கிறாள்
என் கையில் ஆசையாய் அணிவிக்கிறாள் .

       காற்றில் பறந்த கவிதை

மழையின் போது விரியாத குடை மழை நின்றதும் விரிந்ததைப்போல்

ஜன்னல் ஓரம் அமர்ந்திட நினைக்கையில் ஊர் வந்து சேர்ந்ததைப்போல்

நடை சாத்திய பின் கடவுளை தரிசிக்க சென்ற பக்தனைப்போல்

பணம் வந்தும் பத்தியம் இருக்கவேண்டிய நோயாளியைப்போல்

வேலை தேடிச் சென்ற கம்பெனி காணமல் போனதைப்போல் 

காதுக்கம்மல் வாங்க போனபோது கழுத்து சங்கிலி களவாடப்பட்டது போல்

தாகம் எடுக்கையில் தேங்கி கிடக்கும் நீர்  கானல் நீரானதைப்போல்

பிடிக்க நினைக்கையில் பறந்து போன ஒரு  பட்டாம்  பூச்சியைப்போல்

காதலைச்  சொன்னபோது  கல்யாணப் பத்திரிக்கையை   நீட்டியவள்

காற்றில் பறந்தது எனக்கான கவிதை 

                       பொம்மை

கேட்ட பொம்மையை
வாங்கித்தராமல்
ஏதோ ஒரு பொம்மையை
வாங்கித்தந்த
அப்பாவை திட்டித்தீர்த்தது
அந்நாளில்
இந்நாளில்
பிடிக்கவில்லையென
மகன் தூக்கி எறியும்
பொம்மை சொல்லிவிட்டு போகிறது
ஏதோ .  

                      நிலையாமை             

பெட்டி நிறைய பணம் அடுக்கி அழகு பார்த்தாலும்
சந்தன கட்டையை அடுக்கி வேகவைத்தாலும்
போன உயிர் போன உயிர் தான் உணரவில்லிங்க

என்னனவோ கண்டுபுடிசிங்க குலோநிங்னு பெயர் வச்சிங்க
எழவு விழாம இருக்க என்ன செஞ்சிங்க

முட்டாளுன்னு  அறிவாளின்னு பிரிச்சுப்பார்த்திங்க
சாவுல  ஒண்ணுதான்னு உணரவில்லைங்க

ஒழச்சு ஒட்டிய வயிறு உழைக்காம உப்பிய வயிறு
உயிர் போகையில எல்லாம் ஒண்ணுங்க

மேக்கப்போட்டு மினுமினுன்னு மேனிவைச்சாலும்
உயிர் போகையில நாறுமின்னு உணரவில்லிங்க

இருக்கும் வரைக்கும் ஆகாயத்துல பறந்துபார்தாலும்
மரணம் வந்தா மண்ணுலதான் மக்கிப்போகணுங்க

வாழுரவரை கூட வாழுறவனுக்கு நல்லது செஞ்சுட்டு
மரணம் வந்தா நல்ல கதி அடையவேனுங்க .  

வாருங்கள் கவிஞர்களே 

கார்கூந்தல் ,நெற்றி கேசம்
வில்லெனபுருவம்
மீன் விழி ,ஓரப்பார்வை
உதட்டுச்சுவை
சங்கு கழுத்து
மேகம் தழுவும் சேலை என ...
பிடி இடை
பாதச்சுவடு
புகழ்ந்தது போதும் கவிஞர்களே
வாருங்கள் கொஞ்சம்
வறுமையின் பக்கம்
பிளாஸ்டிக் பாட்டில் பொருக்குபவன்
எடைக்கு பேப்பர் வாங்குபவன்
சில்லறை வர்த்தகத்தில்
அந்நிய முதலீடு அறியாத
அரை கிலோ நெல்லிக்காய் ,ஐந்து எலுமிச்சை
நான்கு கீரைக்கட்டு விற்கும் பாட்டியின்
100 ரூபாய் முதலீட்டில் என்ன லாபம் ?
கொஞ்சம் வேடிக்கையான பட்டாசு
அதிகம் வினையான பட்டாசு
சாயப்பட்டறையில் சாயம் போன வாழ்க்கை
எந்திரத்தோடு எந்திரமாய் மாறிப்போன தொழிலாளர்கள்
உச்சிவேளை வந்தால் மட்டுமே
வேலை நேரம் முடியும் உழவர்கள்
பட்டினி பொறுக்காத குழந்தையின் அழுகை இவைகளைப்பற்றி
கொஞ்சமாவது நாமும் கவலை கொள்வோம் கவிஞர்களே .

         மௌனமாய் கொன்றவள் 
(என் மனைவி மௌனமாய் இருந்தால் என் மீது கோபம் கொண்டிருக்கிறாள் என்று அர்த்தம் .அப்படி ஒரு தருணத்தில் அவளுக்காக நான் எழுதிய கவிதை )

இப்போதெல்லாம் கோபத்தால்
ஒரு பாறையைப்போல்
இறுகிக்கொண்டிருக்கிறது
உன் முகம்

இலையுதிர் காலம் முடிந்தால்
வசந்தகாலம்
உன் ஊடல் முடிந்தால்
வசந்தம் வருமென காத்திருக்கிறேன்

உன் மனக்குறை சொல்லிவிடு
பகிர்தல் தீர்வின் முதல் படி

ஒவ்வொரு மௌன யுத்தத்திர்க்குப்பின்னும்
சத்தியம் செய்கிறாய்
 "சண்டையிடமாட்டேன்"
எனக்கு தெரியும்
சமாதானக்கொடியை
பத்திரமாக வைத்திருக்கிறேன்

தயவு செய்து
கோபப்படு அல்லது
அழுதுவிடு
சண்டையிடு அல்லது
சாபமிடு

மலரினும் மெல்லியது என் மனம்
தாங்காது  உன்    மௌனம்.
   

      
       ஒரு மகனின் ஏக்கம்

தாயே எனக்கு நீ
தாய்ப்பால் கொடுத்ததில்லை
தாலாட்டு பாடியதில்லை
உன் மடியில் உறங்கியதில்லை
என் பிஞ்சு விரல் உன் சேலை பற்றியதில்லை
தலை கோதிவிட்டதில்லை
தமிழ் சொல்லி தந்ததில்லை
அறு  சுவை உணவை ஊட்டியதில்லை
அம்மா என்று அழுததோடு சரி
அம்மா என்று அழைத்ததில்லை
எப்படி முடியும்
என்னைப்  புறந்தள்ள
இறந்தவள் அல்லவா நீ  

  அம்மா

அம்மா   நான்
அழகா
அலங்கோலமா
குருடா,செவிடா
அறியாமல்
கருப்பையில்
தாங்கிக்கொண்டாய்

நான்
பிறந்தபோது
பிரபஞ்சம்
பார்க்கவில்லை
என் சுவாசம் உணரவில்லை
உன்  வாசம் மட்டுமே உணர்ந்தேன்

என் அழுகையில் தெரிந்துகொண்டாய்
பசியா! தாகமா!

என்
மழலைப்பேச்சை
மொழிபெயர்க்க தெரிந்தவள்
நீ மட்டுமே

பூவை
உலகம் ரசிக்கும்
இந்த தளிரை
ரசித்தவள் நீ

உன்னை
உருக்கி என்
உருவம் செய்தாய்
உன் அருமை
உணரச்செய்தாய் .

காதலியைக்  கரம் பிடித்தேன்

இந்த பாலைவனம்
பூத்தது உன் நினைவால்

இந்த
துறவி
துறந்தது துறவு
அணிந்தது உன்
அன்பு

என்
விழித்திரையில்
எப்போதும் நீ
விழித்திருக்கிறாய்

ஒரு விமர்சகனை
நினைத்து   அல்லல் படும்
எழுத்தாளன் போல்
உன்னால்  கலங்கிப்போகிறேன்

காதலிக்கும் போது
திருமணம் வேண்டிநின்றோம்
திருமணத்திற்குப்பின்
காதலை யாசித்தோம்

திருமணத்திற்கு   முன்னும் பின்னும்
அதிகம் கோபித்துகொன்டவள்  நீ தான்

நாம் வசதியில் வாழ்ந்தவர்கள் அல்ல
வறுமையிலிருந்து மீண்டவர்கள்

என்னோடு சண்டையிட்டால்
மகிழ்வேன்
உன்னோடு சண்டையிட்டு கொள்கிறாய்

எனக்காக
அதிகம் இழந்தவள் நீ
உனக்காக
எல்லாம் இழந்தவன் நான் .

கவிதை

குழந்தையின்

கிறுக்கலில் ஒளிந்துகொண்டிருகிறது

அழகான ஓவியம்

அம்மாவின் அழகான

கோலத்தில்

மறைந்திருக்கிறது

 எரும்புத்தீனி

காதலியின் கண்களில்

கண்டுகொள்ள இயலாத

கள்ளத்தனம்

அலங்கரிக்கப்போவது எந்த

அழகியின் கூந்தல் எனகு

கவலைகொள்ளும்

ஒற்றைரோஜா

மலையைத் தழுவும் மேகம்

பெண்ணின் அழகை

மூடச்சொன்ன ரகசியம்

கடவுளுக்கு காணிக்கை

ஊமை ஒப்பந்தங்கள்

தேய்ந்து வளரும் நிலா
தினமும் வந்து போகும் சூரியன்     

இவற்றில் சிக்கித்தவிக்கிறது
எனக்கான  கவிதை .  

நண்பர்கள் சந்திப்பு

நண்பர்கள் சந்திப்பு 

பத்தாண்டுகள்
கழித்து
கண்டெடுத்தோம்
கல்லூரி காலத்திற்கு பிறகு
கலைந்து போன நண்பர்களை

நகரின் மையப் பகுதியில்
குளிர் சாதன அறையொன்றில்
சோமபானம் சுராபாணம் தவிர்த்த
சுகமான சந்திப்பு

பழைய முகம் தேடினோம்
அறிமுகபடுத்தும் அளவுக்கு
மாறிப்போன சில முகங்கள்
மார்க்கண்டேயனாய்
மாறாத சில முகங்கள்

கட்டிபிடித்தலும்
கண்ணீரில் கரைவதுமாய்
நகர்ந்தன
சில கணங்கள்

அளவற்ற பேச்சினால்
அன்பை பகிர்ந்தோம்

திரும்பி வருகையில்
காதில் ஒலித்துகொண்டே இருந்தது

பிள்ளை இல்லாத ஒரு
நண்பனின் புலம்பல்

வறுமையை ஒளித்து பேசிய ஒரு
நண்பனின் பேச்சு

நான்
காருக்கு
கட்ட வேண்டி
காத்திருக்கும்
தவணை
நினைவில் நிழலாடியது.

உன்னோடு 

நீ பெண்பார்க்க வந்தது

நேற்று நடந்தது போல
நினைவில் வாட்டுது
தேக்கு மரமென நீ இருக்க

சந்தன மரமென நான் மணக்க

உன் ஒற்றை பார்வையில
நான் பொத்துன்னு விழுந்தேன்

சந்தைக்கு வந்ததாய்

சாக்கு போக்கு சொல்லி

சந்திக்க வந்த ஒன்ன
சந்திக்க நான் மறுக்க

விருட்டுன்னு நீ நடக்க

வேதனையில் நான் அழுக

நாம

கல்யாணம் செய்த பின்னே
நான் மட்டும்
பொறந்த வீடு போகயில
சிறுக்கி எவளாவது விரித்த வலையில்

சிக்குவியோன்னு நான்

சீக்கிரமாய் வந்தகதை
சொல்லி சொல்லி
சிரித்தோமே

நண்டும் சிண்டுமாய்

நாலுபுள்ளபிறக்கையில

மண்ணுல தொலச்ச காச

மண்ணுல தேடுறது விவசாயம்னு

திசைக்கொன்னா படிக்க வச்ச

திடீர்னு நீட்டி படுத்த நீ

மீண்டும் எழலையே

சாவுல உன் சாவுநல்ல சாவு

மண்ணு தாங்கினாலும்
மகன் தாங்கலையே

இந்த உசுர கையில புடிச்சு

என்ன செய்ய போறேன்
உன்கூடவே வாரேன்.

இயற்கை

இயற்கை 

புல்லாங்குழலுக்கு கட்டுப்படும் காற்று
உன் கைகளுக்குள் அகப்படுமா!

கடல்நீரை குடிநீராக்கும் அறிவியல்
மழையே நீ எங்கு
கற்றாய் என கேட்டதுண்டா !

மரங்களை சாய்த்துப் போடும் காற்று
நாணலிடம் காட்டும் கருணையை
நீ அறிந்ததுண்டா !

பூக்கள் பூப்பெய்தினால் அதன் வண்ணம்
என்ற உண்மையை உணர்ந்ததுண்டா !

மகரந்த சேர்க்கை நிகழ்த்தும்
வண்டுகளை நீ
வாழ்த்தியதுண்டா!

சூரியனும் சந்திரனும்
கண்ணாமூச்சி
ஆடும் அழகை
கண்டதுண்டா!

ஆகாயம் முழுக்க
அள்ளிதெளித்த
நட்சத்திரம் பற்றி
யாரிடமாவது
அதிசயத்ததுண்டா !

வீடு உன் உலகம் என்றால்
அர்த்தமற்றது உன் வாழ்க்கை
உலகம் உன் வீடு என்றால்
அர்த்தமுள்ளது உன் வாழ்க்கை .

காட்சிப்பிழை

காட்சிப்பிழை 

ஆடித்தள்ளுபடி தீபாவளி தள்ளுபடி
ஆண்டுமுழுவதும் தள்ளிவிடும் தள்ளுபடி

இறந்தபின் தரப்படும்
ஆயுள் காப்பீடு

மணிக்கணக்காய் காட்டப்படும்
முடி விளம்பரம்

ஆகாய விமானத்தில்
அழகான பணிப்பெண்ணின் ஒற்றை சிரிப்பு

தரகனின் பேச்சு
தங்கத்தின் விளம்பரம்

மது தரும் மயக்கம்
மங்கையின் அழகு

மொக்கைபோட செலவில்லா செல்பேசி
மிஸ்டுகால் கொடுத்து உருகும் காதலி

காண்பதெல்லாம்
காட்சிப்பிழை .

கவிஞன்

                             கவிஞன் 

நிஜங்களில் 

நனையாமல்
நிழலில்
கரைகிறான்.

தொலைந்துபோன
தோழியை
தேடுவதாய்
சொற்களுக்கிடையே
சிக்கிக்கொள்ளும்
வரியைத் தேடுகிறான் .

ஒரு
கருவைத் தாங்குவதைபோல்
சுகமானசுமைகளை
சுமக்கிறான்.

பொம்மையை
கட்டிக்கொண்டு
உறங்கும்
ஒரு மழலையைபோல்
தன் கவிதையின்
நினைவோடு
உறங்குகிறான் .

சுகமோ
துக்கமோ
நிகழ்காலத்தில்
எதிர்காலத்திற்காக
பதிவு செய்கிறான் .

வாழும்போது
பேசப்படாத
தன் கவிதை
வாழ்க்கைக்கு
பிறகாவது
பேசப்படுமா
என்ற
ஏக்கத்துடன்
எழுதுகிறான்
கவிஞன் .