கனவுகள்

பகலில் காண்பதெல்லாம் உடைதரித்த வேடம் இரவில் வருவதெல்லாம் நிர்வாண நிஜம் கனவுகள் தின்ன தின்ன நான் இளைக்கிறேன் வாழ்வில் நிகழ்ந்து விட்ட சோகமெல்லாம் துண்டு துண்டாய் ஊர்வலம் போகின்றன என் தூக்கத்தில் என்னைத் துளைத்தெடுத்த பெண்ணெல்லாம் ஊர்வலமாய்ப் போகின்றனர் என் கனவில் உதறி எழுகிறேன் என்றோ நிகழ்ந்ததெல்லாம் ஜீரணமின்றி தலைசுற்ற வெளித்தள்ளுகிறது கனவு லட்சியக் கனவு என்பதெல்லாம் பொய் கனவுகள் மட்டும் தான் மெய் இதயத்தின் மனசாட்சி கனவாய்ப் போய்க் குடியேறுகிறது என் கனவுகள் எப்பொழுதும் என்னைத் துரத்தும் நான் கண்மூடி மரணித்து விட்டால் என் துன்பத்திற்கு யார் காரணமோ அங்குப் போய் குடியேறும் அவன் தூக்கத்தைத் தொலைத்தாவது உயிர்வாழும்