தனிமை

 

அந்த ஒற்றையடிப்பாதையில்எத்தனையோ வளைவுகள்அத்தனையும் காயங்கள்

சுமையாகுமோ என அஞ்சிவழித்துணையை நாடியதில்லை நான்

எத்தனையோ வருடங்களைகடந்த பின்னும்என்னுள் சிறு துளியாய்தங்கியுள்ளது என் தனிமை

மேகங்களின் நிழல்கள் எனசில நேரங்களில் சோகங்களில்யகரைந்து போயிருக்கிறேன்

வெயில் நாட்களில்மழை வேண்டியும் மழை நாட்களில் வெயில் வேண்டியும் நான் நின்றதில்லைகடவுள் கொடுத்ததை

மகிழ்ச்சியோ துன்பமோ அப்படியே அள்ளிக்கொண்டிருகிறேன்

எத்தனையோசுகங்களுக்குபின்னும் என்னுள் ஒளிந்துகொண்டிருக்கிறது சோகமயமான தனியாய் பயணித்த  அந்த ஒற்றையடிப்பாதை.                        

அப்பா

 அப்பா

விரல் பிடித்து நடக்கும் பருவத்திலும்தோளிலே சுகமாய் சுமப்பவர் அப்பா

நிஜ ஹீரோக்கள் எப்பொழுதும்ஆரவாரமில்லாத அப்பாவாகத்தானிருப்பார் 

இந்தியாவின் இரு முகம் போல்வறுமையில் அவரையும்வசதியில் உன்னையும்வைத்திருப்பார்

தன்னிலும் மேம்பட்டவனாய்உருவாக்க தன்னையே மறப்பார்

ஒரு சௌகர்யமான ஆசிரியர்அல்லது ஒரு நூலகம்ஒவ்வொருவரின் அப்பாவாகத்தான் இருக்க முடியும்

சில நேரங்களில் கடிந்து கொள்வதும்பல நேரங்களில் வருந்தி தவிப்பதும் அவரே

இருவேறு கருத்துக்கள்நிலவும் போதுநீ வளர்ந்து விட்டதாய் பெருமிதம் கொள்வார்

ஒருவனின் அத்தனை வெற்றிக்குப் பின்னும் ஒளிந்திருக்கும் ஒற்றை தியாகம் அப்பா

மீண்டும் நினைக்கையில்

நான் ரசித்த பாடல் வரிகளை மீண்டும் கேட்கையில் அவை யாரோ யாருக்காகவோ எழுதப்பட்டதை உணர்கிறேன்

காதல் கடிதங்களின்தூவிய பொய்களில் சிக்கிய மனதை எண்ணி துயருருகிறேன்

பழகிய இடங்கள் கண்ணில்படுகையில் பாலையில் நடக்கும் துயரடைகிறேன்

மொத்த உண்மையையும் சொன்னதினால் அவை வாக்குமூலமாக அமைந்த என் முட்டாள்தனம் உணர்கிறேன்

எல்லா அதிகாரத்தையும் உன்னை பெருமைப்படுத்த உனக்களித்த பின் தான் உணர்கிறேன் வரம் கொடுத்த சாமியின் சங்கடம்

வெறுமையை இட்டு நிரப்பமுட்செடியை தேர்ந்தெடுத்த முட்டாளாய் ஆனதன் பின்னனி எண்ணி மனம் வெறுக்கிறேன்

காத்திருந்தது வீழ்த்தும் கயமை காதலுக்கும் உண்டா 

காதல் தந்திரமானது

விலங்குகள் செய்யாதது 

ஒன்றை வீழ்த்தி ஒன்றை உண்ணும் 

மனித இனத்தின் நீட்சியாய் அமைந்தது