மாவீரன் பிரபாகரனின் மகன் பாலச்சந்திரன் கொல்லப்பட்டதால் ஏற்பட்ட மனக்குமுரலின் வெளிப்பாடு

அக்கினி குஞ்சினைக் கண்டு 

அஞ்சி நடுங்கிய கூட்டம் 

கொன்று குவித்தது 

கொடுங்கோலன் தலைமையில் 

கோழை எனப்பெயர் பெற்றது 

புலிகளின் வீர மரணம் மரியாதைக்குறியது 

பாலகனின் கொலை பரிதாபத்திர்க்குறியது

பட்டங்கள் பல பெற்று வாழ்ந்திருப்பான்
பாரினில் புகழ் பல வென்றிருப்பான்

என்னென்ன கனவுகள் கண்டிருப்பான்
எப்படியும் தமிழீழம் வென்றிருப்பான்

பூவை பொசிக்கிவிட்டு ஓலமிடுது அக்கூட்டம்
பூமியெங்கும் புறப்படும் தமிழ் போராளிகளைக் கண்டு
பயந்தோடும் அச்சிறு சிங்கள ராணுவ கூட்டம் .

              எங்கே சென்றாள்?

ஆடையால் அழகை மூட 

ஆஹா அழகு கூட 

என்ன செய்வது எனத் தெரியாமல் அவளும் 

என்ன செய்வாள் என வியப்பதுமாய் நானும் 

நகர்ந்தன சில நிமிடங்கள் 

எனக்கு பிடிக்குமென அவள் உடையணிந்துவர 

அவளுக்கு பிடிக்குமென நான் உடையணிந்துவர 

நாங்கள் ரசித்தது உள்ளங்கள் என்ற உண்மை உணரவில்லை 

ஒரு புள்ளியில் பேச்சு திசைமாறுகையில் 

சட்டென அவள் இதழ்கள் மூட 

மூட வேண்டியது இதழ்கள் அல்ல இமைகள் என்றேன் 

இரு கரம் நீட்டி வாவென அழைக்க 

இத்தொடு நிற்காது இந்த விளையாட்டு என 

வெட்கத்தால் விலகிக்கொண்டவள் 

கன்னம் வருடும் கேசத்தின் மேல் கோபம் எனக்கு 

நான் முத்தமிடும் பகுதி ,எச்சரிக்கிறேன் விலகிச்செல்

யுகங்கள் கடந்த நம் நேசம் எந்த
முகங்கள் அறியும்

குறுகிய காலத்தில் நடந்த
நெடும் பயணம் நம் காதல்

விதைகளை வீசிவிட்டு
விதி வழி செல்வதெங்கே?