வாருங்கள் கவிஞர்களே 

கார்கூந்தல் ,நெற்றி கேசம்
வில்லெனபுருவம்
மீன் விழி ,ஓரப்பார்வை
உதட்டுச்சுவை
சங்கு கழுத்து
மேகம் தழுவும் சேலை என ...
பிடி இடை
பாதச்சுவடு
புகழ்ந்தது போதும் கவிஞர்களே
வாருங்கள் கொஞ்சம்
வறுமையின் பக்கம்
பிளாஸ்டிக் பாட்டில் பொருக்குபவன்
எடைக்கு பேப்பர் வாங்குபவன்
சில்லறை வர்த்தகத்தில்
அந்நிய முதலீடு அறியாத
அரை கிலோ நெல்லிக்காய் ,ஐந்து எலுமிச்சை
நான்கு கீரைக்கட்டு விற்கும் பாட்டியின்
100 ரூபாய் முதலீட்டில் என்ன லாபம் ?
கொஞ்சம் வேடிக்கையான பட்டாசு
அதிகம் வினையான பட்டாசு
சாயப்பட்டறையில் சாயம் போன வாழ்க்கை
எந்திரத்தோடு எந்திரமாய் மாறிப்போன தொழிலாளர்கள்
உச்சிவேளை வந்தால் மட்டுமே
வேலை நேரம் முடியும் உழவர்கள்
பட்டினி பொறுக்காத குழந்தையின் அழுகை இவைகளைப்பற்றி
கொஞ்சமாவது நாமும் கவலை கொள்வோம் கவிஞர்களே .

         மௌனமாய் கொன்றவள் 
(என் மனைவி மௌனமாய் இருந்தால் என் மீது கோபம் கொண்டிருக்கிறாள் என்று அர்த்தம் .அப்படி ஒரு தருணத்தில் அவளுக்காக நான் எழுதிய கவிதை )

இப்போதெல்லாம் கோபத்தால்
ஒரு பாறையைப்போல்
இறுகிக்கொண்டிருக்கிறது
உன் முகம்

இலையுதிர் காலம் முடிந்தால்
வசந்தகாலம்
உன் ஊடல் முடிந்தால்
வசந்தம் வருமென காத்திருக்கிறேன்

உன் மனக்குறை சொல்லிவிடு
பகிர்தல் தீர்வின் முதல் படி

ஒவ்வொரு மௌன யுத்தத்திர்க்குப்பின்னும்
சத்தியம் செய்கிறாய்
 "சண்டையிடமாட்டேன்"
எனக்கு தெரியும்
சமாதானக்கொடியை
பத்திரமாக வைத்திருக்கிறேன்

தயவு செய்து
கோபப்படு அல்லது
அழுதுவிடு
சண்டையிடு அல்லது
சாபமிடு

மலரினும் மெல்லியது என் மனம்
தாங்காது  உன்    மௌனம்.
   

      
       ஒரு மகனின் ஏக்கம்

தாயே எனக்கு நீ
தாய்ப்பால் கொடுத்ததில்லை
தாலாட்டு பாடியதில்லை
உன் மடியில் உறங்கியதில்லை
என் பிஞ்சு விரல் உன் சேலை பற்றியதில்லை
தலை கோதிவிட்டதில்லை
தமிழ் சொல்லி தந்ததில்லை
அறு  சுவை உணவை ஊட்டியதில்லை
அம்மா என்று அழுததோடு சரி
அம்மா என்று அழைத்ததில்லை
எப்படி முடியும்
என்னைப்  புறந்தள்ள
இறந்தவள் அல்லவா நீ