பூமியை வாழவிடு

                                   பூமியை வாழவிடு 

மண்ணும் மரமும்
மழையும் மகத்தானவை
மனிதன் நன்றி
மறந்தவன்.

மனிதன்
மண்ணைச் சுரண்டினான்
மலையைச் சிதைத்தான்
கோபப்படாத பூமிக்கு
கொடுமையைத் தந்தவன்

பூக்களும் காய்களும்
கனிகளும் தந்த
பூமிக்கு
வெறும் காயங்களைத்
தந்தவன் மனிதன்

மண்ணில் பல வகை உண்டு
மனிதனில் பல வகை உண்டு
மண் நல்லவை

மனிதன் நன்றி மறந்தவன்
மண்ணுக்கு வாசனை உண்டு
மனிதனுக்கும் வாசனை உண்டு
மண்வாசனை மட்டும்
நுகரதக்கவை

நீ
வாழவேண்டுமா முதலில்
பூமியை
வாழவிடு

தனிமை

தனிமை 

அந்த ஒற்றையடிப்பாதையில்
எத்தனையோ வளைவுகள்
அத்தனையும் காயங்கள்

நத்தை தன் கூடு சுமப்பது போல்
சுமக்க வேண்டி வருமோ என அஞ்சி
வழித்துணையை நாடியதில்லை நான்

எத்தனையோ வருடங்களை
கடந்த பின்னும்
என்னுள் சிறு துளியாய்
தங்கியுள்ளது என் தனிமை

மேகங்களின் நிழல்கள் என
சில நேரங்களில்
சோகங்களில்
கரைந்து போயிருக்கிறேன்

வெயில் நாட்களில்
மழை வேண்டியும்
மழை நாட்களில் வெயில்
வேண்டியும்
நான் நின்றதில்லை
கடவுள் கொடுத்ததை
மகிழ்ச்சியோ துன்பமோ
அப்படியே
அள்ளிக்கொண்டிருகிறேன்

எத்தனையோ
சுகங்களுக்குபின்னும்
என்னுள்
ஒளிந்துகொண்டிருக்கிறது
சோகமயமான
அந்த ஒற்றையடிப்பாதை .

பெண்ணின்மனது

எந்த மொழியில்
எழுதப்பட்டது
பெண்ணின் மனது

இதழ்கள் மூட
இமைகள் பேசும்
கதைதான் என்ன

நீ
மெல்லினமா
வல்லினமா

உன் வெட்கம்
சொல்வது
அழகின்
உச்சமா

நீ
ஆடையை திருத்துகிறாய்
அழுக்கானது
என்
மனம்

என்
இழப்பின்
வலியை உணர்வதற்குள்
காதலை
சொல்லிவிடு.